در تولید بتن آماده نکات بسیاری حائز اهمیت می باشد. سلامت مصالح مورد استفاده و دارا بودن استانداردهای لازم اولین شرط در تضمین کیفیت بتن آماده می باشد. بعد از خرید و دپوی مصالح آزمایشات متعددی برای تعیین سلامت و دارا بودن ویژگی های مد نظر بر روی آنها انجام می شود. در قدم بعدی طرح اختلاط مناسب برای ترکیب این مصالح تعیین کننده ویژگی ها و کیفیت بتن محسوب می شود.

طرح اختلاط، مهندسی و یا هنر تعیین نسبت مصالح در تولید بتن آماه می باشد که هرچند در آئین نامه های خارجی و یا ایرانی روش هایی برای محاسبه آن ذکر شده اما در بسیاری موارد به دلیل تنوع مصالح در هر نقطه و همچنین شرایط خاص آب و هوایی تجربه چند ساله نقش تعیین کننده ای در یافتن نسبت بهینه آن ایفا می کند.
نسبت آب به سیمان که در طرح اختلاط موثرترین پارامتر محسوب می شود به طور اختصارw/c نامیده می شود. قسمتی از آبی که در ساخت بتن مصرف می شود جذب ذرات سیمان شده و در واکنش های شیمیایی (هیدراسیون) به کار گرفته  می شود. این میزان آب، حداقل آبی است که بتن به آن نیاز دارد. هر چقدر نسبت آب به سیمان در بتن بیشتر باشد مقاومت بتن تولیدی کمتر خواهد بود با این حال تولید بتنی که نسبت آب به سیمان آن کم باشد منتهی به محصولی شده که تخلیه آن در حین اجرا با مشکلات اجرایی روبرو خواهد بود ازین رو مواد افزودنی شیمیایی روان کننده و فوق روان کننده برای حل این معضل در بتنی که نسبت آب به سیمان آن پائین می باشد مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از روان کننده ها این امکان را برای تولید کننده بتن فراهم می کند که بدون استفاده از آب بتنی با روانی و کارایی مناسب تولید شود و پمپ کردن آن در حین اجرا بدون مشکل صورت پذیرد.

تعیین نسبت ها برای هر پروژه با توجه به مکان بتن ریزی (پی، دال، تیر و ستون)، شرایط آب و هوایی، فصل سال و فاصله تولید بتن تا محل پروژه به صورت کاملا متفاوت محاسبه می شود. بچینگ پلانت تجهیزاتی است که به طور اتوماتیک این نسبت ها را در ترکیب کرده و به وسیله بخش های مکانیزه خود بتن تولیدی را آماه بارگیری در تراک میکسر می کند. این تجهیزات شامل اتاق فرمان برای اعمال طرح اختلاط، سیلوهای سیمان و مواد مضاف، قیف های نگهداری شن و ماسه، نواز توزین برای محاسبه وزن مصالح و تسمه نقاله برای انتقال مصالح به دیگ میکسر می باشد